روز عيد فطر است، و اعمال آن چندچيز است: اوّل: پس از نماز صبح و نماز عيد، تكبيراتى كه در شب عيبد پس از نماز فريضه میخواندى، بخوان.
دوم: پس از نماز صبح دعايى را كه سيّد روايت كرده: «اللّهم انى توجّهت اليك بمحمّد امامى» بخوان، و شيخ خواندن اين دعا را پس از نماز عيد ذكر كرده.
سوم: كنار گذاشتن زكات فطر پيش از نماز عيد، به شرحى كه در كتابهاى فقهى آمده.
بدان كه زكات فطر، واجب مؤكّد، و شرط قبولى روزه ماه رمضان و سبب حفظ انسان تا سال آينده است، و حق تعالى در اين آيه شريفه:
«قد افلح من تزكى و ذكر اسم ربه فصلّى»
زكات را مقدّم بر نماز ذكر فرموده.
چهارم: غسل است، و بهتر آن است اگر ممكن شود آن را در نهر انجام دهند، و وقت آن پس از طلوع فجر است تا زمان بجا آوردن نماز عيد، چنان كه شيخ فرموده و در روايتى آمده است كه غسل را در زير سقف پوشيده بجا آور، و چون خواستى غسل كنى بگو:
اللَّهُمَّ إِيمَاناً بِكَ وَ تَصْدِيقاً بِكِتَابِكَ وَ اتِّبَاعَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
خدايا تنها براى ايمان به تو، و تصديق به كتاب تو، و پيروى از روش پيامبر تو محمّد درود خدا بر او و خاندانش باد
آنگاه «بسم اللّه» بگو و غسل را بجاى آر، و هنگامیكه از غسل فارغ شدى بگو:
اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ كَفَّارَةً لِذُنُوبِي وَ طَهِّرْ دِينِي اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّي الدَّنَسَ .
خداى اين غسل را كفاره گناهانم قرار ده، و دينم را پاك كن، خدايا هر آلودگى را از من برطرف فرما.
پنجم: پوشيدن جامه نيكو، و بكار بردن بوى خوش، رفتن به صحرا براى بجا آوردن نماز عيد در زير آسمان در غير شهر خوردن مقدار كمى از تربت سيّد الشهدا عليه السّلام كه از هر دردى شفاست مستحبّ است.
هفتم: چون براى رفتن به نماز عيد آماده شدى، بيرون نرو مگر پس از طلوع آفتاب، و بخوان دعاهايى را كه سيّد ابن طاووس در كتاب» اقبال «نقل كرده از جمله ابو حمزه ثمالى از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه هنگامیكه براى نماز عيد فطر و قربان و جمعه آماده بيرون رفتن شدى، اين دعا را بخوان:
اللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ فِي هَذَا الْيَوْمِ أَوْ تَعَبَّأَ أَوْ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ نَوَافِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ عَطَايَاهُ فَإِنَّ إِلَيْكَ يَا سَيِّدِي تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ رِفْدِكَ وَ جَوَائِزِكَ وَ نَوَافِلِكَ وَ فَوَاضِلِكَ وَ فَضَائِلِكَ وَ عَطَايَاكَ وَ قَدْ غَدَوْتُ إِلَى عِيدٍ مِنْ أَعْيَادِ أُمَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ وَ لَمْ أَفِدْ إِلَيْكَ الْيَوْمَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ أَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ وَ لا تَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ أَمَّلْتُهُ وَ لَكِنْ أَتَيْتُكَ خَاضِعاً مُقِرّا بِذُنُوبِي وَ إِسَاءَتِي إِلَى نَفْسِي فَيَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ اغْفِرْ لِيَ الْعَظِيمَ مِنْ ذُنُوبِي فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ إِلا أَنْتَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
خدايا هركس در اين روز آماده شد يا نيت كرد، يا مهيّا و مستعد شد، براى ورود به درگاه يكى از بندگانت به اميد جايزه ها و صله ها و بهره ها و عطاها، ولى اى آقاى من آماده شدن و قصد كردن و مهيا و مستعد شدن من تنها به جانب توست به اميد جايزه ها و صله ها و بهره ها و عطاهايت، اينك صبح كردم در عيدى از اعياد امت پيامبرت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) ، درحالیكه به عمل صالحى كه به آن اطمينان كنم، و آن را پيش آورده باشم بر تو وارد نشدم، و به مخلوقى كه آرزومندش باشم رو نكردم، بلكه در حال فروتنى تنها به جانب تو آمده ام به گناه و بدى نسبت به خويش اعتراف دارم، پس اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، گناهان بزرگم را بيامرز، كه گناهان بزرگ را جز تو نيامرزد، اى كه معبودى جز تو نيست، ای مهربان ترين مهربانان.
