سال ها منتظر من...

کشورم را پنج حرف در بر گرفت

اولی را اسلام در پر گرفت

دومی را دوستی و یاوری است

سومی هم رهبرم سید علی است

چهارمی را اقتدار و قدرت است

پنجمی هم نونِ ناز و نعمت است

اگه خوشتون اومده در قسمت نظرات احساستون رو بگید

شاید خیلی وقت ها قدر داشته هایمون رو اونطور که باید، نمی دونیم و به نوعی عرصه زندگی رو بر خودمون تنگ می کنیم که انگار حاصل عمرمان تمام غمها و ناملایمات دنیاست و دیگران ازش سهمی ندارند در حالیکه اگر قدری عاقلانه تر فکر کنیم می بینیم که دیگران هم فقط شادیها و موفقیت هاشون نیست که دستمایه ی زندگیشونه؛ و بقول این شعر زیبا :

زندگی وقت کمی بود و نمیدانستیم
همه ی عمر دمی بود و نمیدانستیم

حسرت رد شدن ثانیه های کوچک
فرصت مغتنمی بود و نمیدانستیم

تشنه لب، عمر بسر رفت و به قول سهراب
آب در یک قدمی بود و نمیدانستیم

من و باد صبا مسکین

دو سرگردان بی حاصل

من از افسون چشمت مست و

او از بوی گیسویت